Kaliskie Bractwo Kurkowe od 70 lat kultywuje tradycję. ZDJĘCIA

Bractwo kurkowe to organizacja pochodząca ze średniowiecznej Europy Zachodniej, ucząca mieszczan posługiwania się bronią na wypadek konieczności obrony murów miejskich. Do bractw, pełniących funkcję "pogotowia wojennego mieszczaństwa" mogli należeć wyłącznie pełnoprawni obywatele miasta. W Kaliszu bractwo kurkowe powstało w 1475 roku. W okresie wojen szwedzkich zostało zlikwidowane, następnie ponownie przywrócone przez króla Polski Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Organizacja przetrwała do okresu rozbiorów Polski i została rozwiązana w roku 1775.

Ponownie idea bractwa kurkowego odżyła w XX wieku, w okresie międzywojennym. Założono je, już po raz trzeci, w maju 1925 roku. Cel tej organizacji był odmienny od stawianemu bractwu w poprzednich wiekach i polegał na zespoleniu obywateli Kalisza i wychowaniu młodzieży w duchu patriotyczno-narodowym, na wzór dawnych tradycji rycerskich. W działalności bractwa kurkowego główną uwagę poświęcano ćwiczeniom strzeleckim. Początkowo strzelano z kuszy, a wraz z rozwojem uzbrojenia i technik strzelniczych, kusze stopniowo zastępowała broń palna.

Najważniejszą uroczystością bractw kurkowych były organizowane raz do roku kilkudniowe zawody zwane strzelaniem królewskim. Ściśle przestrzegany, określony statutami i dawnymi zwyczajami ceremoniał, czynił z tych zawodów barwne i atrakcyjne widowisko. W średniowieczu strzelano do zawieszanej na słupie figurki kura, którą w późniejszym czasie zastąpiono tarczą strzelecką. Po zakończeniu zawodów najlepszemu strzelcowi nadawano tytuł króla kurkowego oraz dekorowano go odznaczeniami bractwa - szarfami, pasami, medalionami, a zwłaszcza łańcuchami.

W tradycyjnym strzelaniu do tarczy Króla 100-lecia Związku Kurkowych Bractw Strzeleckich RP uczestniczył prezydent Kalisza Krystian Kinastowski.