Życie jak przedstawienie

Każdy kto w trakcie ostatnich kilkunastu lat miał okazję zdobywać wiedzę w murach wireckiego II Liceum Ogólnokształcącego (obecnie ZSO) im. G. Morcinka wie, że gdy nadchodzi marzec swoje wielkie dni przeżywają tam miłośnicy teatru. Trwające przez cały miesiąc popisy aktorów, poetów i muzyków tradycyjnie kończy Wielki Finał, będący swoistym "pokazem mistrzów". Mijają lata, do szkoły przychodzą kolejne pokolenia młodzieży, a Święto Teatru trwa. Choć może trudno w to uwierzyć, pomysł zorganizowania tego przedsięwzięcia zrodził się... z nadmiaru wolnego czasu.

- Po trzech latach pracy trafił mi się jeden rok bez wychowawstwa, więc postanowiłam sobie, że wykorzystam ten czas i spróbuję zainteresować uczniów teatrem. Na początek były to wyjazdy do teatrów, najpierw do tych na Śląsku, później do Krakowa, czy Warszawy, aż zaczęło się to stopniowo przekształcać w coś bardziej twórczego i w końcu przybrało taką formę jaką ma w chwili obecnej - wspomina Wiesława Żurek, która wraz z Krystyną Maciągowską i Lucyną Gawendą corocznie rozkręcają w szkole teatralną karuzelę.

Dziś na nadmiar wolnego czasu żadna ze szkolnych polonistek z całą pewnością się nie uskarża. Podczas tegorocznych obchodów Święta Teatru na szkolnej scenie odbyło się siedem wieczorów artystycznych, w trakcie których widzowie mogli obejrzeć konkurs recytatorski, koncert talentów muzycznych, recital Marii Meyer oraz 13 klasowych spektakli teatralnych. Jeśli dodać do tego jeszcze 3 konkursy wiedzy o teatrze oraz 3 konkursy błyskawiczne, to zrozumiałym będzie dlaczego po piątkowym Wielkim Finale u wszystkich osób związanych z jego organizacją prócz sporej satysfakcji dało się również zauważyć ogromne zmęczenie.

- Czasami mówię sobie "dość, ostatni raz", ale gdy potem zbliża się kolejny marzec robi mi się szkoda tych wszystkich, którzy chcą się w to zaangażować i wszystko znowu rozpoczyna się od początku - mówi nasza rozmówczyni - Myślę zresztą, że to dobrze. Poprzez udział w tej imprezie uczniowie mają możliwość odkrycia w sobie czegoś nowego, o czym wcześniej często nawet nie wiedzieli i nagle wychodzą z tego szarego tłumu.

W tym roku tych, którzy zapragnęli wyjść z "szarego tłumu" było około 130. Liczną reprezentację wystawili zwłaszcza gimnazjaliści oraz uczniowie klas pierwszych, dla których udział w tym przedsięwzięciu to często pierwszy krok do złapania teatralnego bakcyla. O tym, jak silny potrafi być to bakcyl najlepiej zaś świadczy fakt występu na Wielkim Finale kilku absolwentów wireckiego "Morcinka", którzy będąc już na studiach wciąż jeszcze pamiętają o szkolnej przygodzie z teatrem.

- Odkąd chodziłem do tej szkoły zawsze brałem udział w Święcie Teatru i do dziś bardzo mile wspominam te czasy. Dzięki takim imprezom można się było wykazać swoją pomysłowością, a równocześnie w szkole panowała niemalże rodzinna atmosfera - mówi Mateusz Dyszkiewicz, który dwa lata temu zdał maturę, obecnie studiuje automatykę-robotykę na Politechnice Śląskiej, a w piątkowy wieczór przed pełną salą dał popis gry na akordeonie.

- Na pewno teatr ma przed sobą perspektywy, tyle tylko, że powinien nieustannie się zmieniać i dostosowywać do również zmieniającej się publiczności. Oczywiście nie należy w tym przekraczać pewnej granicy, zwłaszcza w odniesieniu do tzw. klasyki, ale generalnie taki krok dałby teatrowi dużo nowych możliwości - uważa Robert Czerny z III c, który zresztą jako zagadujący free stylem Hefajstos potwierdził w praktyce słuszność powyższej opinii.